Miłość do dziecka to uczucie, które towarzyszy nam na naszej rodzicielskiej drodze praktycznie od początku. Niejednokrotnie mówimy: kocham moje dziecko i chcę dla niego wszystkiego, co najlepsze. Ale czy kochamy nasze dziecko mądrze?

 

Bożena Janiszewska, psycholog z ponad 50 – letnim stażem pracy, zachęca rodziców aby bliżej przyjrzeli się swojej miłości do dzieci.

Jej zdaniem mądra miłość to taka, która wychodzi w daleką przyszłość, w dorosłość dziecka; miłość, która nie pozwala na wszystko, która uczy między innymi przezwyciężać przykrości, niewielkie rozczarowania i cierpienia. Przygotowuje do życia, do dorosłości.

 

Z pokolenia na pokolenie często powielane są błędy wychowawcze, które skutkują porażką pedagogiczną i prowadzą do nerwic, zaburzeń osobowości, do myśli, w których przewija się lęk.

Oczywiście każdy ma prawo do popełniania błędów (zarówno rodzic jak i nauczyciel), jednak im mniej ich będzie, tym bardziej zaradne i szczęśliwe będą nasze dzieci.

 

Błędy, które popełniamy w imię miłości do dziecka to między innymi:

• Nie mogę odmówić – spełniając wszystkie prośby dziecka kształtujemy w nim postawę roszczeniową – ja muszę mieć, mnie się należy. W przeciwnym razie dziecko doświadcza uczucia złości i rozgoryczenia. Dziecko, które otrzymuje za każdym razem wszystko czego chce (ale niekoniecznie potrzebuje) nie będzie w stanie zrozumieć człowieka, który niewiele ma albo wiele utracił.

• Pomogę mu – bo jest mały, bo jeszcze się w życiu namęczy. Od pomocy do wyręczania dziecka we wszystkim jest niedaleka droga. A to prowadzi do poczucia lęku przed nowymi sytuacjami i myśli "sam sobie nie poradzę". Z pewnością nie tego pragniemy dla swoich dzieci. Aby mogły dowiedzieć się kim są, co potrafią, w czym są dobre, a w czym nie bardzo, muszą uczyć się samodzielności.

• Zawsze chwalę, nie mówię, że coś jest nie tak – dziecko nadmiernie chwalone poprzestaje na tym poziomie, na którym łatwo funkcjonuje, nie uczy się pokonywania trudności. Zdarza się również, że takie dziecko staje się bezkrytyczne wobec siebie, ma poczucie, że jest lepsze od innych. Jako dorosły człowiek nie potrafi przyjąć żadnej krytyki. Warto więc wyrażać szczerze swoje zdanie w rozmowach z dzieckiem i pamiętać, że konstruktywna krytyka może przynieść więcej dobrego niż dawanie dziecku poczucia, że wszystko robi idealnie i bezbłędnie.

 

Wychowujmy dzieci z myślą, aby wyrosły na ludzi zaradnych, dobrych, radzących sobie w życiu i umiejących żyć z innymi.

 

Źródło: B.Janiszewska "Jak kochać dziecko? (w przedszkolu i w domu)",CEBP, Kraków 2018, s. 7-14