Ile razy czuliśmy, że jesteśmy w niedoczasie? Jak często denerwowaliśmy się na nasze dziecko, że od 15 minut ubiera buty a potrafi robić to szybciej? Czy mieliśmy czasami poczucie, że codzienność nas przytłacza, bo lista rzeczy do zrobienia zdaje się rozciagać, chociaż my robimy wszystko, co w naszej mocy, aby wreszcie zaczęła się kurczyć?

Gdzie miejsce na chwile spędzone z rodziną? Co z czasem dla siebie? Czy te wszystkie zadania z listy musza zostać wykonane? Czy nie możemy z cześci zrezygnować? Wszystkie sa takie istotne? Nim się obejrzymy nasze dzieci wyrosną i zaczną żyć własnym życiem, a nam zabraknie sił, żeby wreszcie spełniać marzenia.

Na pewno każdy z nas pamięta moment, w którym nasze dziecko pojawiło się na świecie. Emocje, które towarzyszyły nam kiedy pierwszy raz powiedziało "Mamo/Tato". To było przecież tak niedawno... a nasze dziecko chodzi już do przedszkola, ma ulubionego kolegę, własne upodobania, niekiedy odmienne zdanie. Kiedy to zleciało? Czy musi nam to umykać?

Na pewnym etapie rozwoju (w okresie dzieciństwa) ludzie potrafią oddawać się pełnej koncentracji i uważności. Wystarczy przypomnieć sobie, kiedy nasz maluch pierwszy raz zobaczył ślimaka i czekał pochylony przez dobre pół godziny, żeby zaobserwować jego ruch. W dzisiejszych czasach dzieci atakowane są tyloma bodźcami, że ta zdolność zanika o wiele szybciej. Ale możemy to zmienić. Jest wiele sposobów aby to zrobić.

Przykład? Wybierając się z dzieckiem na spacer zostawmy telefon w domu, albo chociaż go wyciszmy. Zwróćmy uwagę na zmieniające się pory roku, zapach powietrza, zmieniające się barwy.

Kiedy dziecko opowiada o czymś co go fascynuje lub zwyczajnie mówi, jak minął mu dzień, słuchajmy go uważnie. Znajdźmy czas w ciagu dnia aby przytulić malucha, spojrzeć mu w oczy, powiedzieć, ze tęskniliśmy, że kochamy.

Okażmy dziecku zainteresowanie jego sparwami. W świecie naszych dzieci nie ma miejsca na "pogadamy o tym później". Wszystko dzieje się "tu i teraz. Dzięki tym pieciu minutom rozmowy dziecko będzie czuło, że może nam powiedzieć o wszystkim.

Okazją do trenowania uważności w codziennym życiu jest również wspólne przygotowywanie posiłków. Włączmy swojego malucha w gotowanie obiadu, pieczenie ciasta. Niech wyciągnie potrzebne składniki, posoli wodę, zacznie ugniatać ciasto, przygotuje talerze. Pozornie zwykłe czynności mogą zamienić się w niezapomniane chwile, gdy dorzucimy do nich wspólne rozmowy, śmiech, a nawet śpiewanie piosenek.

Dobrym pomysłem, aby ćwiczyć się w uważności jest wprowadzenie dnia bez elektroniki, kiedy ani my – rodzice, ani dzieci, nie będziemy korzystać z telefonów (jeśli nie jest to absolutnie konieczne), tabletów, telewizorów, komputera, grających i świecących zabawek. W tym czasie można robić coś równie interesującego, rozwijającego lub najzwyczajniej w świecie zbliżającego nas do siebie.

Istnieje wiele rozwiązań, które możemy systematycznie wprowadzać w naszą codzienność. Zarówno dla nas, jak i dla naszych dzieci koncentracja na szczegółach, drobnych gestach, smakach, kolorach i zapachach to wspaniała przygoda. Nagle świat zdaje się wyglądać inaczej a czas z bliskimi wchodzi w nowy wymiar.

 

Źródło: K. Wieczorek “Zwolnij!I ciesz się chwilą, kolorem i smakiej razem z Twoim dzieckiem” [w:] Dzieci. Magazyn dla rodziców. Listopad/Grudzień 2019, nr 6 (11), s. 27-29